Ayn

Onder de buizen van de Leidingstraat, die alle Philips-panden op Strijp-S voorzagen van elektriciteit en gassen, zijn vier cirkelvormige projectieschermen aangebracht.

Hierop zijn beelden te zien van draaiende monniken in witte gewaden. Het zijn derwisjen, aanhangers van soefisme die door middel van dans dichter bij God proberen te komen. Deze beelden worden afgewisseld met korte opnames van het leven van alledag. Ook op de grond, tussen het publiek, verschijnt af en toe dezelfde projectie.

De kunstenaars plaatsen het aardse leven tegenover het hogere of mystieke. Dit geven ze letterlijk vorm door de bezoeker omhoog te laten kijken naar een andere, raadselachtige wereld. De schermen op hun beurt lijken op ogen (Ayn betekent oog of ogen) die neerkijken op de toeschouwer. Door beelden van een mystieke dans te combineren met alledaagse taferelen, maar ook door zowel boven als tussen de toeschouwers te projecteren, worden vragen opgeroepen over de verhouding tussen boven en beneden, hoog en laag, hemels en aards.