MIMIC III

Op een blinde muur in het Genderstraatje is een grote projectie te zien. Het beeld flitst en verandert alsof er sprake is van storing. Soms is de muur zelf te zien, soms een aangepaste versie, doordat onopvallende details worden uitgelicht, de kleuren verschieten of het beeld verschuift. Jeroen Glas projecteert een opname van de muur op diezelfde muur. Door het geprojecteerde beeld te bewerken lijkt de muur soms slechts als virtueel beeld te bestaan, tot de belichting verandert en de muur weer als tastbaar element te herkennen is.

Bij het bekijken van de een beeld ga je al snel op in de illusie, zoals bij het spelen van een computerspelletje of het bekijken van een schilderij. Pas op het moment dat het beeld haper of fouten bevat, realiseer je je dat je naar een afbeelding aan het kijken bent en verschuift de aandacht naar het medium. Het Genderstraatje staat vol met graffiti en de muur bevat tal van elementen die als lelijk worden beschouwd: sporen van verbouwingen, verschillende soorten baksteen en roestvrijstalen schoorstenen. Jeroen Glas vestigt met een installatie die zelf lijkt te haperen de aandacht op de schoonheid van deze ‘fouten’.