Een bos is zowel een architectonische ruimte als een levend organisme. Dit gegeven staat centraal in Forest II. Dertig tl-buizen hangen verticaal in een ruimte, als bomen in een bos. De bezoeker wordt uitgenodigd de installatie te betreden. Bij het bewegen door de ruimte valt op dat de lichtintensiteit van de lampen wisselt. Bovendien verandert het geluid, dat bestaat uit gezoem, geknars en gekraak.
De programmering van het werk is complex en van verschillende factoren afhankelijk, zodat het onmogelijk is precies te voorspellen welke beweging voor welk resultaat zorgt. Doordat het kunstmatige bos reageert op het publiek en hierbij af en toe tamelijk onverwacht uit de hoek komt, lijkt het daadwerkelijk te leven en te willen communiceren met de bezoeker.